Սակայն Թյուրքական խորհրդի ստեղծումը հետապնդում է այլ նպատակներ։ Թուրքիան, որը գերակայում է այդ կազմակերպությունում, տարածում է պանթյուրքիզմի գաղափարախոսությունը։ Նայելով քարտեզին, պարզ է դառնում, որ այդ ծրագրի ընդլայնման գլխավոր խոչընդոտը Վրաստանն ու Հայաստանն են։ Սակայն եթե ներկայում թուրք-ադրբեջանական տանդեմը փորձում է չեզոքացնել Վրաստանն այդ երկրում թյուրքական բնակչության թվաքանակի աստիճանաբար մեծացմամբ, ինչպես նաեւ տնտեսական ու քաղաքական լծակներով, ապա Հայաստանի դեպքում այն անզոր է, այդ պատճառով Հայաստանի դեմ փորձում է ձեռնարկել ռազմա-քաղաքական քայլեր։

Անկարան, օգտագործելով քաղաքական, տնտեսական ու մշակութային լծակները, փորձում է իրականացնել ասիական թյուրքալեզու ժողովուրդների մեղմ ասիմիլյացիա, ձգտելով միավորել նրանց, ինչպես նաեւ ներգրավելով այլ երկրներից դիտորդների՝ իրականություն դարձնել Մեծ Թուրանի երազանքը։ Այդ ճանապարհին քայլերից մեկը Թյուրքական խորհրդի ստեղծումն է։

Սակայն անհրաժեշտ է հասկանալ Մեծ Թուրանի նախագծից այդ երկրներին սպառնացող վտանգը․ եթե այն կյանքի կոչվի, Ասիայի թյուրքական երկրներն ընդմիշտ կկորցնեն իրենց պետականությունը եւ կարող են անհետանալ քարտեզից թյուրքական կիսալուսնի դրոշի ներքո։